Leiden – De oplossing voor veel medicijntekorten in ons land is binnen handbereik, maar ingewikkelde regels staan in de weg, zegt Weite Oldenziel, directeur van de Ofichem Group, waaronder ook Nederlands laatste pillenfabriek voor goedkope medicijnen valt. „Voor veel middelen hebben wij de grondstoffen in huis en die kunnen we met één druk op de knop maken.”
Medicijntekorten
Nieuwsberichten over mensen die bij het ophalen van hun medicijnen te horen krijgen dat het middel er niet is. Pillenfabrikant Oldenziel kan het niet meer aanzien, zo vertelt hij in gesprek met De Telegraaf. „Het is toch te gek? Als ik de lijst met medicijntekorten doorneem, zie ik dat we voor veel van die middelen de grondstoffen in Ter Apel hebben liggen, maar die gaan allemaal naar het buitenland. In onze fabriek in Leiden zouden we er met één druk op de knop een tablet van kunnen maken.”
Oldenziel is directeur en eigenaar van de Ofichem Group in Ter Apel waar een aantal farmaceutische bedrijven onder valt. Zo produceert Lab Ofichem werkzame stoffen voor geneesmiddelen, zijn er twee bedrijven die handelen in grondstoffen en behoort sinds anderhalf jaar ook pillenfabriek Ofichem Medicine in Leiden tot de groep.
Maar even hup die fabriek wat extra oppoken om de tekorten aan te vullen, dat gaat zomaar niet, zegt Oldenziel. „Als je een geneesmiddel op de markt wil brengen in Nederland moet je langs verschillende loketten. Zo heb je de Inspectie van Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) die bepaalt of je een middel mag maken, het College ter Beoordeling van Geneesmiddelen (CBG) waar je een registratie aanvraagt en voor de vergoeding moet je langs de zorgverzekeraar”, vertelt Oldenziel. „Wanneer het gaat om medicijntekorten, voelt niemand zich echt verantwoordelijk. Tuurlijk ze vinden het vervelend, maar iedereen vervult zijn eigen taak en kijkt niet buiten die kaders”, is zijn ervaring.
Te goedkoop
Het grote probleem is volgens de Groninger dat er jarenlang veel te weinig betaald is voor generieke medicijnen, middelen waarop geen patent meer rust. „Het systeem is zo uitgehold, bedrijven zijn gesaneerd en weggetrokken. Dat krijg je niet zomaar weer goed.”
„Een doosje medicijnen dat uit die fabriek komt, met alles erop en eraan, kost tussen de 20 en 70 cent. Een stuk minder dan dat je betaalt voor een pakje kauwgom”, schetst de farmaceut.
Op verzoek van het ministerie van Volksgezondheid (VWS) heeft hij eerder dit jaar uitgezocht of het toch mogelijk is om bij tekorten een middel in zijn fabriek te maken. „Voor apothekers bestaat er zoiets als collegiale bereiding. In het geval dat er een tekort is mag je dan ook voor collega-apothekers een middel bereiden. Het betekent wel dat er een goed dossier moet liggen, maar minder uitgebreid. Ik dacht als we nu die weg bewandelen op iets grotere schaal, zou dat misschien werken”, legt hij uit.
Maar daarvoor kreeg Oldenziel de handen niet op elkaar bij de loketten. „Ze hebben liever dat we het precies doen volgens de regels. Natuurlijk als het gaat om veiligheid, wil je daar niet aan tornen. Ik ook niet. Maar er is weinig bereidheid om buiten de kaders te denken. Stel dat wij snel een middel produceren waaraan een tekort is, dan zouden we volgens de regels alle tabletten weer moeten vernietigen zodra het tekort is opgelost. En je weet nooit hoe lang een tekort duurt; maanden, weken, of een paar dagen. Dat risico ligt dan helemaal bij ons.”
Regie pakken
Het ministerie van Volksgezondheid (VWS) zou veel meer de regie moeten pakken, vindt de farmaceut. „Ze roepen wel dat er iets moet gebeuren, maar zeggen tegelijkertijd ’we laten het over aan de markt’.” Hij wijst op Frankrijk dat na de coronacrisis heeft besloten om miljoenen te investeren in het bouwen van nieuwe medicijnfabrieken omdat het niet meer afhankelijk wil zijn van productie elders.
Als fabrieksdirecteur past het ook wel in zijn eigen straatje om dit te zeggen, erkent Oldenziel. „Zeker ik heb een belang. Maar wij hebben die fabriek in Leiden niet gekocht uit winstbejag. Ik had oprecht het gevoel ’dit kun je toch niet ter ziele laten gaan?’. Je hoeft met mij of met Ofichem geen medelijden te hebben. We verdienen een goed belegde boterham met onze activiteiten in Ter Apel.” De activiteiten in Leiden bezorgen hem soms slapeloze nachten. En inmiddels ziet hij zich genoodzaakt om het deels over een andere boeg te gaan gooien. „Met alleen de productie van generieke medicijnen, kun je het niet volhouden.”
Benieuwd naar het volledige artikel? Lees het artikel op telegraaf.nl.
